මහ වැස්සක පෙර නිමිති පෙනෙනවා
කවුලුව අතරින් හිරිකඩ එනවා
මල්පැණි වඩියක උනුසුම ලබනට
යන්නට ඕනෑ කඩමන්ඩිය වෙත
කබාය ඉරිලා ඊට කමක් නෑ
කවුරු බලන්නද කවුරු දකින්නද
මා දැන් මහලු වියේ //
පාරට බැස්සම නොවැ සීතල වැඩි
තනිකම ඊට වැඩී
සිරිපොද වැස්සේ එකම කුඩය යට
තෙරපි තෙරපි අර යුවලක් යන හැඩ
මමත් ඔහොම ගිය හැටි මතකයි
මට හොද හැටි මතකයි
මීවිතකින් ගත උනුසුම් වූවද
සිත උනුසුම් වේදෝ
එපා එපා මීවිත මගෙ දෙතොලට
එපා එපා මීවිත මගෙ දෙතොලට
ආපසු මගෙ කුටුයට යනවා
මා ආපසු යනවා
කබාය ඉරිලා ඊට කමක් නෑ
කවුරු බලන්නද කවුරු දකින්නද
මා දැන් මහලු වියේ
W.D.Amaradhewa
No comments:
Post a Comment
කියන්න කියන දෙයක් ඇයිද ඉන්නෙ තාම බලා