තුන්සිත දැහැන් ගත වෙනා

තුන්සිත දැහැන් ගත වෙනා
සිතුවිලි සසල කරවනා
පදවැල් අතර ගැයෙන
ස්වරයෙ සප්ත වරුණ
සිත ළඟ ගයනවද ඔයා
තුන් පැය අතර නිමවෙනා
මතකය අතර රැ‍ඳවෙනා
සිනමා පටයෙ රැ‍ඳෙන
සුන්දර සිහින රැඟුම
හිත ළඟ රඟනවද ඔයා

නෙතකට කඳුළ ගෙන දෙනා
නරඹන සිතද හඬවනා
දුක්බර ප්‍රේම රැඟුම
සුන්දර පියවි ලොවක
රඟන්න කියන්නට එපා
තනිකම සිතට කැඳවනා
තනිවම සිතින් වැලපෙනා
දුක්බර විරහා ගැයුම්
සුන්දර පියවි ලොවක
ගයන්න කියන්නට එපා
පෙම්බර වදන් වැල් විනා
දුක්බර දෙබස් නම් එපා
සිනමා ලොවක මිසක
දිවියක සැබෑ ලොවක
දුක්බර රැඟුම් නම් එපා
සුන්දර අදහසක් කියා
දුක්බර පදවැලක් ලියා
සත්සර අතර මිසක
සුන්දර සැබෑ ලොවක
දුක්බර ගැයුම නම් එපා

මඩකලපුවෙ පොඩි කඩයක් දාගෙන

මොකටද අප්පා ජීවත්වෙල අනෙ මාව මැරෙන්නැතුව
මට ඉවසන බෑ අනේ මල්ලියේ සරස්වතී නැතුව
කොම්බුලේ සරස්වතී නැතුව
මොකටද අප්පා ජීවත්වෙල අනෙ මාව මැරෙන්නැතුව//

මඩකලපුවෙ පොඩි කඩයක් දාගෙන බිස්නස් සේරම හොදහැටි කරගෙන
සංතෝසෙන් සාමයෙන් හිටියා මල්‍ලියෙ බොහෝම ඉස්සර
බෝතාල් පත්තරේ බෝතාල් පත්තරේ

මල්ල දෙන්නයි ගෙදරට හිටියේ කොටීයො අරන් ගියා
නංගියි අක්කයි දෙන්නම රෑ හමුදාවෙන් අරන් ගියා
බෝම්බ වැදිලා අම්මයි අප්පයි සෙත්තපෝච්චි දඩම්
මගෙ කඩ බඩ සේරම දඩ බඩගාලා පොලවට පාත් උනා
අන්තිමෙ අනාත කදවුරෙ ඉදලා මෙහේට ශේප් උනා

මඩකලපුවෙ පොඩි කඩයක් දාගෙන බිස්නස් සේරම හොදහැටි කරගෙන
සංතෝසෙන් සාමයෙන් හිටියා මල්‍ලියෙ බොහෝම ඉස්සර
බෝතාල් පත්තරේ බෝතාල් පත්තරේ

අතපය කැඩිලා සෑහෙන කාලේ ඉස්පිරිතාලේ හිටියේ 
මම මැරෙන්න හැදුවා මැරෙන්න දුන් නෑ ඒකයි නොමැරී හිටියේ 
ජීවත් වෙන්නට විදියක් නෑ ඒකයි පාරට ආවේ
බොතල් පත්තර ගන්නවානෙ මම උතුරට යනතුරු ආයේ 

එහෙන් ගහනකොට මෙහෙන් ගහනවා බල්න්න බායේ බෑ 
උනුත් මැරෙනවා මුනුත් ම

Madakalapuwe podi kadayak dagena

දිනෙක රන් සළු පලදා

දිනෙක රන් සළු පලදා සද නැගි මේලාවෙන්
පැමිණ ඔබ ගෙන යමි සොදුරියෙ පෙම් දෝලාවෙන්

ඇසුරු කල කම්පණ හා සැනසිලි පසමිතුරූ
ගෙවුනු යව්වන විය තනි නොතනියෙ උන් අයුරූ
නැවත නොලිහෙන ලෙස රැහැනින් බැද දා පවුරූ
සතුට ගෙන දිය හැකි ඔබ හැර ඇතිදෝ කවුරූ

දිනෙක රන් සළු පලදා සද නැගි මේලාවෙන්
පැමිණ ඔබ ගෙන යමි සොදුරියෙ පෙම් දෝලාවෙන්

වියලි මග මහ වැලි කාන්තාර පසුකරවා
පවස සංසිදවන ලෙසදිය උල්පත් අරවා
පරව ගිලිහෙන තුරු සියොලග කලු  සළු පොරවා
ඔබය දිය යුතු හිස්වන විට දිවි විත පුරවා

දිනෙක රන් සළු පලදා සද නැගි මේලාවෙන්
පැමිණ ඔබ ගෙන යමි සොදුරියෙ පෙම් දෝලාවෙන්